Muzeum Farmacji

Muzeum Farmacji w Poznaniu, zorganizowane z inicjatywy Sekcji Historii Farmacji Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, rozpoczęło działalność w czerwcu 1989 roku. Pierwotnie Muzeum mieściło się w zabytkowej kamieniczce pod numerem 41 przy Starym Rynku. Eksponaty muzealne pozyskiwano z darowizn i depozytów pochodzących od wielkopolskich farmaceutów i ich spadkobierców oraz z Muzeum Farmacji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie a także w niewielkiej części z zakupów. Organizację i urządzanie Muzeum finansowało PZF Cefarm. We wrześniu 1992 roku zbiory przejęła Wielkopolska Okręgowa Izba Aptekarska. Od 1996 roku Muzeum mieści się w nowej siedzibie przy al. Marcinkowskiego 11 w Poznaniu. Oficjalne otwarcie, po licznych pracach adaptacyjnych, nastąpiło w styczniu 2000 roku. Znaczna część eksponatów prezentowana jest w zabytkowej izbie dyspensacyjnej z przełomu XIX / XX wieku, przeniesionej z Miłosławia koło Wrześni. W eksponowanych zbiorach przedstawiamy szereg naczyń aptecznych z drewna, białego i kolorowego szkła, kamionki oraz porcelany. Większość z nich pochodzi z przełomu XIX i XX wieku, ale najstarsze z końca XVII stulecia. Zbiory obejmują również liczne moździerze żeliwne, w tym również pochodzące z XIX wieku. Udało się też zgromadzić sprzęt laboratoryjny i utensylia apteczne. Muzeum posiada też fachowy księgozbiór liczący około 1200 woluminów, w tym również kilka starodruków.