Mieszkanie-Pracownia Kazimiery Iłłakowiczówny

Mieszkanie-Pracownia Kazimiery Iłłakowiczówny to niewielkie muzeum utworzone w mieszkaniu poetki w pierwszą rocznicę jej śmierci – 16 lutego 1984 r. By zachować cząstkę jej świata, pozostawiono na swoim miejscu sprzęty, książki, przedmioty codziennego użytku i obrazy wypełniające wnętrze. Przybyła tylko ekspozycja biograficzno-literacka. W gablotach znajdują się m.in.: fotokopia świadectwa ukończenia studium języka angielskiego dla cudzoziemek w Oxfordzie, pierwsze wydanie „Ikarowych lotów” z 1911 roku – debiutu książkowego Iłłakowiczówny, emblematy uzyskane przez poetkę pracującą jako siostra miłosierdzia podczas I wojny światowej. Lata międzywojenne obrazują fotografie i fotokopie dokumentów, ukazujące jej pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Ministerstwie Spraw Wojskowych. Oddzielne miejsce przeznaczono na odznaczenia i nagrody poetki, a wśród nich dyplom doktora honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Nie zabrakło także fotokopii fragmentów przemówień, listów poetki pisanych m.in. do Jerzego Putramenta i Jarosława Iwaszkiewicza. Znajduje się tu również gablota z maską pośmiertną Iłłakowiczówny, wykonaną przez Józefa Petruka oraz jej portret, namalowany przez Jadwigę Łubowską. W przedpokoju urządzona została ekspozycja części dorobku wydawniczego poetki. Tutaj również eksponowana jest jej rzeźba portretowa, będąca pracą dyplomową Włodzimierza Tadyszaka z Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Na ścianie frontowej kamienicy widnieje tablica pamiątkowa zaprojektowana przez artystę-plastyka Józefa Stasińskiego. To jedyne biograficzno-literackie muzeum w autentycznym mieszkaniu twórcy.